Mijn verhaal

In mijn hoofd wringen gedachten als de ellebogen van heel veel broertjes en zusjes op de achterbank van de auto. Het afgelopen jaar nam ik de tijd om te bedenken naar welke ik luisteren ging. Van alle gedachten wilde één maar niet weg. Die van Groningen. Mijn gevoel, mijn familie en C.O. Jellema achterna. Voor even woonde ik op de boerderij waar mijn vader als jongen ook de koeien uit het veld heeft gehaald. Nu willen de wind, de geur en de grond niet meer uit mijn hoofd. En dat hoeft ook niet. Het is waar het verhaal van mijn familie begon. En nu die van mij.

Niet meer rennen om de universiteit bij te houden, maar stil kunnen blijven staan bij wat ik écht mooi vind. Ik ga alleen verder in de literatuur op de manier die ik mooi vind. De verhalen blijven over. Ik heb het afgelopen jaar veel geprobeerd te schrijven, maar het lukte mij niet mijn gedachten goed genoeg te vinden. De denker in mij mag iets minder hard gaan werken; ik ga nu eerst even doen. Ik ga leren hoe ik een tuinder word.

Voor het eerst heb ik een keuze gemaakt op mijn gevoel. Doodeng, maar nog nooit zo fijn. Ik weet zeker dat door op een plek te zijn waar ik mij fijn voel, de verhalen ook weer terugkomen gaan. Maar eerst die van mij. Ik begin hier.