Cito

Tegen jongens uit groep acht bots je niet. Ze kunnen je als geen ander het gevoel geven dat waar jij mee bezig was, roekeloos van de ene naar de andere kant rennen, slechts iets van tijdelijke aard is. Stoppen is daarom ook maar beter. Gewoon lopen. Het plein is geen moeras en mensen zijn geen krokodil.

Van alle groepachters was het 't minst erg als Michiel zich op je vluchtroute bevond. Wanneer je tegen hem botste was het alsof je tegen een te hard opgeblazen springkussen rende. Jij knalde keihard achteruit en belandde op de grond dat geen springkussen bleek te zijn. Zijn buik deukte zichzelf binnen nog geen seconde weer uit.

Dan keek je afwachtend naar hem op. Hij keek jou aan, net zolang totdat je de ernst van de zaak begon in te zien, en liep dan weg. Hij schold je niet uit maar zette zich met zijn handen in zijn zakken tegen de vensterbank van zijn klas.

Op het raam hingen tekenblaadjes. Er stond STILTE, CITO-TOETS!