Gel

De haren van de vrouw voor mij in de bus zijn bruin. Er zit best veel gel in. Bovenop zitten stekeltjes. De haartjes achter op haar hoofd heeft ze denk ik nog nooit gezien. Ze heeft er wel gel in gestopt, maar ze staan niet overeind.

De brug staat nog steeds open. De vrouw doet steeds iets beter haar best haar zuchten te laten horen. Misschien reageren andere mensen en kunnen ze samen hun protest vervolgen, maar de mensen zijn stil.

Nu wisselt de vrouw haar zuchten af met klikjes. Elk klikje klinkt alsof er een blikje prik open wordt gemaakt. Dan reageert de man aan de andere kant van het gangpad. Hij heeft veel boodschappen en draagt een hoed: "Maybe ten, maybe twelve!". Hij lacht. De klikkende vrouw zegt iets dat niemand kan verstaan. "Ten boats, twelve boats!", lacht de man. Ik zie een paar masten voorbij komen, maar kan ze niet tellen.

De bus start zijn motor.